(Skenderbeu.info)-A ishte e dëmshme pandemia e Covid-it për shëndetin mendor? Varet se kë pyet
Imagjinoni që adoleshenti juaj ishte një atlet yll, në rrugën e duhur për një bursë universitare për atletikë. Por më pas ata zhvillojnë Covid të gjatë në kulmin e pandemisë, që do të thotë se nuk kishin më kapacitetin e mushkërive për të vrapuar, e lëre më të jetonin të pavarur. Nëse kjo ishte përvoja juaj, ka të ngjarë të mendoni se qeveria nuk bëri mjaftueshëm për të mbrojtur fëmijët nga Covid-19, ose për t’i vaksinuar ata mjaft shpejt.
Nga ana tjetër, po sikur fëmija juaj të zhvillonte një çrregullim të të ngrënit për shkak të izolimit social dhe depresionit? Në atë rast, mund të mendoni se masat e bllokimit ishin joproporcionale. Nëse keni humbur një të dashur nga sëmundja, atëherë mund të fajësoni qeverinë se ka bërë shumë pak. Nëse biznesi juaj i vogël prej 20 vitesh mbyllet, ju mund të fajësoni qeverinë se ka bërë shumë.
Çështja është se të gjitha pikëpamjet tona për pandeminë, pavarësisht nëse jemi mësues, pronar pubi, punonjës i kujdesit shëndetësor apo edhe shkencëtar, janë të ngjyrosura nga përvojat tona personale të kësaj stuhie të madhe globale.
Unë kam qenë duke menduar për këtë në dritën e një studimi të ri që përpiqet të kuptojë efektin që ka pasur pandemia në shëndetin tonë mendor. Rishikimi më i fundit sistematik i British Medical Journal, nga një ekip kanadez studiuesish, shikon më shumë se 100 studime nga e gjithë bota dhe arrin në përfundimin se pandemia nuk rezultoi në ndonjë ndryshim të madh në shëndetin e përgjithshëm mendor dhe simptomat e ankthit, dhe vetëm ndryshime minimale. në depresion. Kjo ka çuar në tituj të tillë si “Kriza e shëndetit mendor nga pandemia Covid ishte minimale”.
Ajo që nevojitet këtu është nuanca. Vetëm kjo mund të kapë atë që ka qenë padyshim disa vite traumatike – në të cilat miliona njerëz kanë ndier humbje, zemërim dhe zhgënjim. Dhe këtu studimet e përgjithshme mbi “shëndetin mendor të të gjithëve” janë mashtruese.
Pandemia nuk i preku të gjithë në mënyrë të barabartë. Grupet që u prekën keq përfshijnë ata me kushte ekzistuese të shëndetit mendor, fëmijët, njerëzit me aftësi të kufizuara, adoleshentët dhe ata pa rrjete financiare ose të sigurimeve shoqërore. Studimi i BMJ nxjerr në pah disa nga këto grupe dhe vëren se studimi nuk kapi pikëpamjet e fëmijëve. Fëmijët në mënyrë universale u përballën me disa vite të vështira gjatë një periudhe formimi, qoftë përmes humbjes së kujdestarëve nga virusi, përmes mbylljes së shkollave ose duke u ekspozuar më shumë ndaj të rriturve abuzues brenda shtëpive të tyre.
Problemi është se studime të tilla si BMJ-të përdoren ose për të argumentuar se bllokimet nuk kanë ndonjë ndikim të rëndësishëm në shëndetin mendor të popullatës (dhe, për rrjedhojë, nuk janë aq të këqija sa parashikohet), ose nga të tjerët për të argumentuar se vetë një hulumtim i tillë është me të meta plotësisht. Kjo nuk na ndihmon. Në vend të kësaj, ne duhet të fillojmë të bashkohemi se si shërohemi si shoqëri dhe të pranojmë se përvoja e secilit person nga viti 2020 deri në 2022 formon shumë mënyrën se si ata interpretojnë atë që ndodhi dhe pse.
Thjesht nuk është e dobishme të vazhdosh të debatosh rreth kufizimeve dhe mbylljeve duke përdorur këto lloj studimesh përgjithësuese. E vërteta është se ato ishin një përgjigje ekstreme e shëndetit publik dhe u morën si politikë publike vetëm për shkak të opsionit edhe më të keq me të cilin përballen vendet, të kolapsit të afërt (dhe real) të kujdesit shëndetësor dhe vdekjes masive. Askush nuk është pro bllokimit; kjo kishte të bënte me të qenit kundër vdekjes masive. Covid-19 nga viti 2020 deri në 2022 ishte një pandemi që ndodh një herë në shekull, më së shumti e lidhur me pandeminë e gripit të vitit 1918, e cila përfshinte masa të ngjashme si mbylljet dhe mandatet e maskave.
Ajo që duhet të mendojmë është të planifikojmë përpara për pandeminë e ardhshme, qoftë të gripit të shpendëve apo të një patogjeni të ri. Si të përgatisim platforma dhe zgjidhje (testime, vaksina, trajtime) për të kufizuar apo edhe për të shmangur plotësisht kufizimet dhe mbylljet? Njerëzit janë socialë: jetojmë më gjatë kur kemi marrëdhënie domethënëse dhe shohim të tjerët, dhe kemi studime të shumta që tregojnë se izolimi social, veçanërisht për grupe të caktuara, ka pasoja negative. Kuptimi që duhet të jetë pikënisja jonë për të ardhmen.
